Bujność

Środowisko Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie

Brudne od tuszu dłonie i kręte schody budynku przy ulicy Humberta w Krakowie to jedne ze stereotypowych skojarzeń związanych w Wydziałem Grafiki krakowskiej ASP. Pytałam. Tak mówili. Niektórzy wspominali krakowską szkołę grafiki warsztatowej – budowany metaforą i ekspresyjną kreską, silnie egzystencjalny, operujący wyrafinowanym detalem, który cechował środowisko twórców związanych z Wydziałem w latach 60. i 70. ubiegłego stulecia. Obecnie w skład Wydziału Grafiki wchodzą katedry Rysunku i Malarstwa, Grafiki Warsztatowej, Grafiki Projektowej, a także Filmu Animowanego, Fotografii i Mediów Cyfrowych. Napięcie pomiędzy rozumieniem sztuki jako dziedziny autonomicznej a jej wymiarem pragmatycznym, opartym na silnych relacjach z problemami i wyzwaniami współczesności wpisane jest w nazwy katedr i całą strukturę organizacyjną. Dziś Wydział Grafiki to zarówno stare prasy i kamienie litograficzne, rodem z XIX wieku, jak i profesjonalne studio motion capture, gęste od kabli, elektronicznych podzespołów i migoczących ekranów. Tożsamość Wydziału budowana na historycznym pniu „grafii”, czyli zapisu, nie jest dziś łatwo rozpoznawalna. Podział sztuki na media jest trudny do utrzymania. I mimo iż Wydział rozproszony jest po licznych budynkach Akademii, na radach wydziału kawę z tych samych kubków piją eksperci i ekspertki w dziedzinie  drzeworytu, komunikacji wizualnej, fotografii i liternictwa. Nigdzie jednak nie widać tak dobrze jak w środowisku tworzącym się wokół Wydziału Grafiki tej wspaniałej i migotliwej złożoności współczesnego świata. Wystawa „Bujność” jest próbą spojrzenia na to środowisko właśnie pod takim kątem. Prezentuje subiektywny wybór realizacji dydaktyków i dydaktyczek, studentów i studentek oraz absolwentów i absolwentek Wydziału. Ekspozycja odmienia tytułowe słowo „bujność” przez wszystkie przypadki i przygląda się jego znaczeniom,. Skupia się na wzrastaniu i nadmiarze. Przygląda się relacjom między ludźmi i formami. Śledzi podobieństwa i wyciąga różnice. Zbiera, powiela, nawarstwia. Chcąc zrozumieć, podąża za strukturalną różnorodnością.

Wystawa prezentuje także prace pedagogów z Accademia di Belle Arti di Brera w Mediolanie.